Tibetaans boeddhisme

Tibetaans boeddhisme (lamaïsme).

In de zevende eeuw ontstond er een machtig Tibetaans rijk waar het boeddhisme de staatsreligie werd.
Het rijk raakte in verval en na een lange tijd van verdeeldheid kwam in de vijftiende eeuw een theocratisch heerser aan de macht.
Dat wil zeggen dat hij zijn macht van de goden gekregen had (vergelijk democratie: de machthebbers worden gekozen door het volk).
Diens opvolgers zijn bekend als de Dalai Lama's.
De diep religieuze Tibetaanse cultuur is van grote invloed geweest op omringende gebieden, en ook Mongolië.

Voor de Tibetaanse Boeddhisten zijn leermeesters heel belangrijk: gidsen naar de verlossing en het boeddhaschap.
Ze worden lama's genoemd en kunnen tot verschillende leerscholen behoren.

Lama's worden afgebeeld en vereerd; zo ook de vele godheden en Boeddha's menselijke of goddelijke in het Tibetaans boeddhisme.
Elk van deze godheden heeft een plaats in een geordende godenwereld.
Samen scheppen en bewaken zij het universum; zij zijn de verschillende gedaantes van de hoogste waarheid, evenzoveel antwoorden op de wensen en opvattingen van de vereerders.

Kleurrijke en ingewikkelde rituelen zijn in het Tibetaans boeddhisme noodzakelijk voor het bereiken van de verlichting.
In het algemeen dienen ze ook ter bevordering van het dagelijks welzijn.
De rituelen moeten strikt volgens de aanwijzingen van de lama, de leermeester, worden uitgevoerd.
Belangrijke rituele instrumenten zijn beelden en rolschilderingen (thangka's), van goden en heiligen, symbolische gebruiksvoorwerpen, muziek, zang en het opzeggen van bepaalde mantra's (spreuken).